Miłoszewski „Jak zawsze” trzyma w napięciu lepiej niż prokurator Szacki

Nowa książka Zygmunta Miłoszewskiego, nie jest jak wiadomo o Szackim. Nie jest również, trzymającym w napięciu kryminałem, z dziełem sztuki w tle. Jest czymś znacznie więcej. Jest opowieścią o nas, w (niby) alternatywnej rzeczywistości.

Rzecz zaczyna się współcześnie, ale już po chwili, wraz z bohaterami, budzimy się w zupełnie innych okolicznościach. Budzimy się z nadzieją, że świat potoczy się inaczej. Dostaliśmy bowiem  szansę na inne życia, a dokładniej na nasze życie, w lepszym wydaniu. Możemy liczyć, że nie popełnimy błędów, zrealizujemy marzenia, wybierzemy właściwie… Czytając, trzymamy  kciuki, „za nas samych”, wierząc że tym razem, gdy historia się do nas uśmiechnęła, MUSI nam się udać… ale czy rzeczywiście jesteśmy zdolni do tego, by nam się udało?

Książka Miłoszewskiego jest dla mnie gorzką analizą naszych, polskich mrocznych stron, które niestety zawsze (jak dotąd!), koniec końców, biorą górę nad zdrowym rozsądkiem i narodową mądrością. Jest komentarzem do współczesności, brzmiącym bardzo silnie dziś, w obliczu ostatnich wydarzeń politycznych. Komentarzem bezpośrednim, bez owijania i mrużenia oka.

A z drugiej strony „Jak zawsze” (u Miłoszewskiego), to po prostu świetna rozrywka – przerzucając z wypiekami na twarzy kolejne kartki,  mamy wiele chwil wytchnienia – książka pisane jest lekkim językiem, z ogromnym poczuciem humoru i znakomitym odmalowaniem realiów Warszawy kiedyś i dziś.

Polecam każdemu, dla czystej przyjemności czytania i jednocześnie głębokiej refleksji, gdyż nie jest to tylko „książka, która wciąga” (ale następnego dnia już nie możemy sobie przypomnieć, o czym to było). Tę książkę, nosimy w sobie bardzo długo. Może na zawsze.

Zygmunt Miłoszewski: „Jak zawsze”, Grupa Wydawnicza Foksal Sp. z o.o., 2017, s. 479