Dziś ruszyła wyprawowa strona na FB. Znajdziecie ją TU Będziemy na niej zamieszczać wszystkie bieżące informacje dotyczące naszej wyprawy, począwszy od spraw organizacyjnych, poprzez info o Sponsorach, relacje z postępów, itd. Trzymajcie kciuki. Zapraszam!
Trochę czasu mnie tu nie było. Dużo się działo, a czas okazał się mało elastyczny. Będę teraz nadrabiać zaległości, więc przygotujcie się na wysyp-postów.
Ale rozpocznę od sprawy najpilniejszej, czyli poszukiwania sponsora na naszą wyprawę. Wyruszamy już 24 września, zatem szanse na znalezienie kogoś chętnego do współfinansowania pierwszego polskiego wejścia na Himlung 7126m, są niewielkie. Niemniej list sponsorski powstał i został rozesłany. Na razie do kilku zaprzyjaźnionych firm i zaprzyjaźnionych managerów. Nadeszło od razu kilka odpowiedzi, (co już samo w sobie uważam za sukces) i chociaż nie są to odpowiedzi, w których ktoś obiecuje nam sponsoring, to jednak jakaś iskierka się zapaliła.
Dziś mija 29 rocznica WYBORÓW, które na zawsze zmieniły nasze życie. Opozycja milczy. FB wypowiada się nielicznie. Zaplanowane jest wydarzenie pt.: „Europo! Nie odpuszczaj„, które obawiam się, nie będzie sukcesem, bo nawet trudno znaleźć o nim jakąkolwiek informację – widocznie przeznaczone jest tylko dla wtajemniczonych.
‚Cienka czerwona linia’, a może: „Dwie czerwone – jedna od strony rozsądku, a druga od strony szaleństwa. Między nimi jest bardzo duża przestrzeń dla tych, którzy mają wyobraźnię” – ta myśl Krzysztofa Wielickiego, zawarta w jego ostatniej książce, trafiła wprost do mojej duszy, z pominięciem i mózgu, i serca.
Jak się okazuje niektórzy z nas, są wyposażeni przez Matkę Naturę, w unikalny „gen przygody”. Ci którzy mają go w swoim genotypie, książkę Wojtka Lewandowskiego pochłoną jednym tchem, inni … odłożą już po pierwszej stronie.
Dzięki naszemu Patronowi Medialnemu, portalowi Nowy Marketing znów „świat o nas usłyszał”, a konkretnie o problemach związanych ze sponsoringiem sportowym. Temat, który interesuje mnie od dawna (z racji młodych sportowców w rodzinie), który w naszym kraju jest kompletnie niezagospodarowaną działką i o który obijam się teraz w związku z poszukiwaniem sponsorów na wyprawę. Całość teksu znajdziecie TU, a poniżej kilka fragmentów.
Organizacja „Sieć Przedsiębiorczych Kobiet„, wraz z firmą InPost, ogłosiła konkurs: „Pokonałam samą siebie czyli opowieść o moich punktach zwrotnych”. Napisałam tekst. Wysłałam. I znalazłam się wśród 15 laureatek! Nagrodą był udział w warsztatach storytellingu, prowadzonych przez Olę Więckę. Jestem zachwycona tym wydarzeniem. Było bardzo ciekawie na wielu płaszczyznach.
Dan Brown, jest jednym z moich ulubionych autorów powieści z gatunku „czytadło z najwyższej półki”. Do gatunku zaliczam książki od których trudno się oderwać (to podstawa!), ale przy okazji niosą w sobie COŚ – wiedzę, spostrzeżenia o życiu lub przynajmniej inne spojrzenie na znane tematy. Przede wszystkim jednak, aby powieść w moich oczach mogła być zakwalifikowana do tego elitarnego klubu, musi charakteryzować się żelazną logiką. Nie cierpię wytykać autorom błędów logicznych. Dan Brown w swojej ostatniej książce, broni się znakomicie. Read the rest of this entry
Na fali gorącej dyskusji dotyczącej kontrowersyjnej nowelizacji ustawy o IPN, przegłosowanej 26 stycznia przez polski Sejm, zamieszczam tekst mojej Mamy, Joanny Hrabowskiej, w którym opisuje dzieje swojej Mamy Krystyny Konwerskiej, Sprawiedliwej wśród Narodów Świata (więcej o wyprawie do Izraela i wizycie w Instytucie Yad Vashem możecie przeczytać TU).
Moja Mama była naocznym świadkiem wydarzeń i chociaż pomoc organizowała Jej Mama, narażona na śmierć, w przypadku donosu, była cała rodzina. A donosu bali się bardzo: „Pamiętam strach, jaki panował, gdy był kopany schron w piwnicy, żeby sąsiedzi nie zobaczyli wynoszonej ziemi”, inny fragment: „Szmalcownicy nie przepuścili okazji by złożyć stosowne donosy do Gestapo. Na Poczcie w Kielcach, trzykrotnie przechwycono takie meldunki”, i jeszcze: „Mama podjęła działania, które miały na celu uratowanie dziecka, ale lekarz więzienny (Polak!) odmówił pomocy”. A jednocześnie: „6620 Polek i Polaków, zostało uhonorowanych najwyższym izraelskim odznaczeniem cywilnym, nadawanym nie-Żydom, medalem Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata. Polacy stanowią 25% liczby wszystkich odznaczonych”.
Czy rzeczywiście tak trudno pogodzić się z FAKTEM, że byli wśród nas Sprawiedliwi, ale byli również szmalcownicy. Czy publikując niniejszy tekst, narażam się na karę do 3 lat więzienia? Czy prawda i relacje świadków, mają nigdy nie ujrzeć światła dziennego?
P.S. Na stronie muzeum Polin Polscy Sprawiedliwi, ukazał się artykuł napisany na podstawie poniższego tekstu: https://sprawiedliwi.org.pl/pl/historie-pomocy/postanowilam-w-miare-bardzo-skromnych-mozliwosci-przeciwstawic-sie-nieludzkim-zamiarom-historia
50plus&minus 